Duygu Asena’nın Aslında Aşk Da Yok romanından günümüze uyarlanan oyun, yönetmenin araştırmalarını sürdürdüğü feminist sahneleme pratikleriyle birleşiyor ve aşk, ilişkiler, toplumsal roller üzerine sorular sorarak seyirciyi düşünsel bir sürece davet ediyor.

“Sömürü her alanda, bir sıvı gibi yavaş yavaş giriyor, belli etmeden… Çeşitli kılıklara bürünüyor, aşk oluyor, yakışıklı bir erkek oluyor, bir çift güzel söz oluyor, sempatik bir patron oluyor, ün oluyor, hatta zaman zaman para bile oluyor. Sömürünün marifeti önce size zevk veriyor olması. Sömürü çok akıllı. Önce sizi, umutlandırıyor, sonra yavaş yavaş iliğinizi, kemiğinizi kurutuyor.”