Nimuendaju adında bir antropoloğun, 1940’lı yıllarda bir yıl süreyle Amazon ormanlarında Tukuna halkı ile yaşarken onlardan dinlediği bir halk efsanesine dayanan Chimidyue (Çimidi) oyunu minik izleyicileriyle buluşmaya devam ediyor.

Aaron Shepard, yeniden yazdığı bu öyküye H.M. Tomlinson’dan bir alıntı yaparak başlıyor: “Akıl bu ormanı gözden daha iyi görür. Akıl ki, görürken yalnızca gösterilene kanmaz.” Tomlinson’un bahsettiği akıl, bugün alıştığımız şekliyle yalnızca bir şeyleri kavramaya; kavradıkça da onlara hükmetmenin yollarını bulmaya yönelik bir çaba değil. Daha ziyade kendi sınırlarımıza rağmen dünyayı bir bütün olarak anlamaya, ona yönelmeye, onunla ve yeryüzünü paylaştığımız tüm canlılarla kurduğumuz ilişkileri yeniden düşünmeye ve unutulmuş bir şey olarak öğrendiğimiz bir aradalığı tekrar hatırlamaya yönelik bir çaba. Shepard, küçük bir kız çocuğu olan Chimidyue’nin ormanı ve kendini yeniden görme serüvenüne bu vurguyla başlıyor. Orman hakkında her zaman korkunç hikayelerin anlatıldığı bir köyde Chimidyue her şeye rağmen ormanda nasıl bir dünya olduğunu merak etmeye devam eder ve bir gün bir kelebeğin peşinden koşarken kendisini ormanın ortasında buluverir. Kaybolmuştur ve ormandaki her şey ona çok yabancıdır. Bu yolculuk her ne kadar tehlikeli ve ürkütücü olsa da, Chimidyue halkının ezberlerinin ötesinde ormanı yeniden tanıyacaktır. Ve ormanın yolunu anlamaya çalıştıkça, ormanın da onu anladığını keşfedecek; daha önce bildiğini fark etmediği bir sırrı tekrar hatırlayacaktır.