“Ben Ferhunde. Küçük yaşta Kamil Paşa’nın konağına halayık olarak verilen Kalfa. Ben Ferhunde. Paşanın küçük kızı Hasna ile birlikte büyüyen dadı.
Ben ferhunde büyüdükçe kalfa olan dadı olan bacı olan ama hiç özgürleşemeyen köle.. Bütün çocukluğum bu konakta geçti. Konakta, konakta… “

Halit Ziya Uşaklıgil’in ölümsüz hikayesi Ferhunde Kalfa. Bize ait bizden dedirten samimiyetle hayallerine kavuşmayı evlenmekle eşleştirmiş bir özgür olma hikayesi.
Bir konak. Konağa daha çocuk yaşta halayık olarak getirilmiş bir çocuk. Bir köle kız.
Evin küçük hanımı Hasna ile büyüyen ve onun hayalleri ile mutlu olup kendi olması unutturulan Ferhunde. Hasna evlensin sıra ona gelecek Hasna çocuk edinsin sıra ona…
Hasna’nın çocuğu büyüsün o da evlenecek. Olmadı olduramadı. Bekledi. Bekledi bekledi. “Aman Allahım saçımdaki aklar ne kadar da çoğalmış. Yüzümde kırışıklıklar da başladı. Uff bu aynayı kim icat etmiş? Hiç bakma daha iyi. Hani anlı şanlı düğün yapacaklardı? Düğünden vazgeçtim, adını bile anmıyorlar artık.

Ahh geçti, bir ömür geçti gitti. Sabit ilkokulu bitirdi. Rüştiyeye başlayalı da epeyce oldu. O yıl Kadıköy’e gittik. Bir yıl da Çamlıca da kaldık. Demek ki Sabit rüştiyeye başlayalı iki yıl olmuş. Hala beni düşünen yok.

Ben Ferhunde umutları kırılan.

Süre 70 dakika
Yaş Sınırı: 9+ / Dram