Yakîn Tiyatro’nun Jules Verne’in aynı isimli öyküsünden sahneye uyarladığı oyunu Zacharius Usta Ankaralı izleyiciyle buluşmaya devam ediyor.

Sonsuza kadar yaşama fırsatı olsa insan ne yapar? İnsan tanımı olmayan bir takım değerlerden, bir takım olasılıklardan yapma bir et yığınından mı ibarettir?
Yeryüzünde her şey bir başlangıç ve bir bitişe tabi olmak ile kusurludur. İnsan ömür ile sınırlıdır, bu sonluluğundan sonsuz bir şey çıkartamaz. Bir yandan kendine verilen ömür süresi kadar dünya çiftliğinde at koştururken, diğer yandan kibrinin telkinlerine boyun eğer: bu çiftliğin yalnızca onun biricikliği için inşa edildiğine ve hiçbir zaman ölmeyeceğine ikna olur. Ölüm onun için değil, hep başkaları için gelir. Zacharius Usta bu talihi, Tanrıya alternatif yeni bir zaman-mekan inşa ederek alt etmeye çalışır; o, artık unutulmuş ve bu dünyaya dar gelen zamanı harekete geçirecek, çarkı döndürecektir. Zamanın Efendisi olacak ve sonsuza kadar yaşayacaktır. Yaşamakta olduğumuz bu hayatı yeniden ve sayısız kere yaşamaya mecbur kalmak; işte yeryüzünde sonsuz olmak bu demektir! Yaşamdaki her acı, her sevinç, tarif edilemeyecek kadar küçük ya da büyük her şey, birbiri ardına, hep aynı sırayla tekrar edecek – ağaçların arasından süzülen şu alacakaranlık ve şu örümcek bile. Varoluşun sonsuz kum saati, içinde bir toz zerresi olan sen ile yeniden ve yeniden baş aşağı çevrilecek. Geçmiş parçalara ayrılmış, şimdiki zaman bir varsayımdan ibaret, geleceğin izi silinmiştir.