İclal Aydın’ın çalışma odasının sahnenin merkezinde olduğu oyun memleketin her köşesinden gelen güzellikleri hatırlatıyor, unutturulanlarla yüzleştiriyor.

“Bu odada yazılan onlarca roman, okunan binlerce kitap, heykeller, resimler, fotoğraflar… Anlattığı hikaye ilk bakışta kişisel görünse de, izledikçe ülkemizin ortak hafızasında saklı değerli duyguları keşfediyoruz. ‘Yeni dünya’ diye dayatılan yaşamın aslında hafızamızdakileri unutturmak olduğunu fark ediyoruz. Bazen gözlerimiz doluyor, bazen kahkahalarımız yankılanıyor. Ve bu gösteride, her şeye rağmen birbirimizi, kendimizi hatırlıyoruz. Çünkü bizi birleştiren değerler yok olmaz ve ‘ölmez ağacı’ gibi kökü toprakta oldukça filiz verir.”